چراغ بیستم از سلسله مقالات «چهل چراغ نذر چهل سالگی انقلاب» با عنوان «اندر حکایت مناظره آن مرد بهشتی و آن بازرگان» پیش روی شماست.
در مقالات قبلی، به تناقض‌های موجود در معیارهای مشروعیت حکومت‌ها، در میان طرفداران لیبرالیسم، اشاره کردیم. با این حال در این مقاله مقبولیت حکومت فعلی ایران را با همان معیارهای مورد قبول طرفداران لیبرالیسم، بررسی کرده و به پرسش‌های زیر خواهیم پرداخت:
– معیارهای سنجش مقبولیت نسبی حکومت‌ها در زمان استقرار چیست؟
– مشارکت مردم در نظام جمهوری اسلامی ایران، در مقایسه با مشارکت مردم در دیگر نظام‌های حکومتی، چگونه است؟
– آیا در سایر نظام‌های حکومتی هم نظارت استصوابی صورت می‌گیرد؟
در مقدمه این چراغ، دو نکته درباره شهید مظلوم انقلاب، شهید بهشتی رحمه الله علیه، بیان شده است. نکته اول تیزهوشی ایشان را در ردیابی یکی از مشکلات مهم کشور (که حتی امروز هم از مشکلات اساسی ماست) نشان می‌دهد. در نامه ایشان به امام خمینی رحمه الله علیه در سال ١٣۵٩، این معضل شرح داده شده، که مربوط است به وجود دو بینش در بدنه مدیریت میانی کشور، که یکی روش زندگی اسلامی را دنبال می‌کند و دیگری با روشی که نه‌چندان بریده از اسلام است و نه‌چندان متعهد به آن، راه را بر نفوذ روش‌های ضد اسلامی در جامعه باز می‌کند. نکته دوم مربوط است به مظلومیت اندیشه این شهید، حتی پس از گذشت ۴٠ سال از انقلاب، که مظلومیت مضاعف اوست.
متن مقاله چراغ بیستم (اندر حکایت مناظره آن مرد بهشتی و آن بازرگان)